Witold Gadowski- wiersze " Głosy z bezludzia"

Czy wiersz może kogoś ocalić? Nikt tego nie wie. Czy może uleczyć, wskazać wspólnotę odczuwania, braterstwa?…wierze, że tak. Przyjmijcie zatem jeszcze jeden wiersz: Snuje się nade mną jakaś zła godzina, której ani nie przyzywałem, ani odpędzić nie umiem. Palce przeczesują puste przedmioty i tylko słowa budują odmianę, ale jak tu wierzyć w moc miliona przeźroczystych pojęć? Snuje się godzina więc może prześnię jej smutek. Może we śnie przyjdziesz jak żywa I zapomnę się w Tobie jak oddech w ogrzanych ustach.